سازندگان تاریخ دروغین ایران باستان، مدتی است که به بازندگان این بازی کثیف با ظاهر فرهنگی بدل شده اند و پرفسوران عالی قدر کاشف عمارات و اثاثیه و کتیبه و کوزه های هخامنشی و اشکانی و ساسانی، چندی است که دکان جعل فروشی خود را تخته می بینند و پادوهایی را به کار گرفته اند تا با هیاهو و ذوق زدگی های کودکستانی، شاید که بار دیگر کسانی را به بازدید بازار مکاره ی بی کالا و کساد شده ای بکشانند، که یهودیان در فکر جمع کردن آن اند. آن ها دو سال پس از طرح مدخل نوکنده بودن کتیبه های بنای مکعب شکل محوطه ی نقش رستم، که بر پایه ی تخریب ۳سکوی نیایش اطراف آن بنا، پس از آوار برداری، ارائه شده و اسناد کامل آن را در بخش دوم کتاب ساسانیان، از مجموعه ی تاملی در بنیان تاریخ ایران، در سال ۸۳ منتشر کرده ام، با درهم ریختن قرضی چند عکس و نظر قراضه، که مملو از نادانی های جدید است، کوشیده اند با ارجاع عکس هایی عمدتا از کتاب ها و سایت دانشگاه طویله سان شیکاگو، در مرحله ی نخست ثابت کنند که هنگام خروج بنای مکعب از آوار اطراف، هیچ سکویی در اضلاع آن دیده نشده و گویی این سکوها را سال ها پس از آزاد کردن بنا از حلقه ی آوار، برای حفاظت کتیبه های باستانی آن ساخته اند و چون امروز اثری از آن سکوهای حفاظت نمی بینیم، ناگزیر همانند گرفتاران به مالیخولیا مدعی می شوند که پس از ساخت این سکوهای نگهبان، چنان که چوب بر سر سازندگان آن فرود آمده و یا به جنون آنی گرفتار شده باشند، بلافاصله سکوهای حفاظت نوساخته ی خود را برچیده اند!!!

بنای مکعب پیش از آوار برداری

این عکسی از مکعب نقش رستم و متعلق به زمانی است که هنوز گرداگرد بنا را تا ارتفاع یک سوم، آوار گرفته است. آن چه را که از این عکس باید به خاطر بسپارید، شکستگی سنگ بام در سمت چپ ضلع غربی بناست. درست همین شکستگی لجوج است که در تمام عکس های بعدی این یادداشت خود نمایی می کند تا موجب سرشکستگی پادوهای یهودیان را فراهم کند که برای حق شناسی و حلال خوردن حقوق های کنیسه و کلیسا، تا دم آخر برای حفظ آبروی با باد رفته ی جاعلین تاریخ ایران باستان، حتی به بهای بی آبرویی خویش، جان فشانی می کنند.

این عکس که از قسمت شکستگی سقف به طور بزرگ نمایی در صفحه ی ۱۶۸جلد دوم تمدن ساسانی چاپ شده موقعیت و شمایل این سنگ از جای خود غلطیده ی سقف را نمایش می دهد و انکار آن را دشوار می کند. اینک تصاویر متعددی از بنای مکعب آزاد شده از حلقه ی آوار نقش رستم به دست است که معلوم می کند در سه سوی شرقی و غربی و جنوبی مکعب، سه جایگاه نیایش از زیر خاک بیرون آمده است. در عکس زیر نمایش سکوهای سمت شرق و جنوب را می بینید که پیش از خاک برداری کامل و بدون تسطیح کف و دیوارهای اطراف و قبل از شست و شوی بدنه، در جای خود استوار است. دیوار شرقی - غربی محوطه، نزدیک به انتهای شرقی، هنوز قوز بزرگ تسطیح نشده ای دارد، که به خوبی دیده می شود. پادوهای کلیسا و کنیسه، یک قوز نوساز کاه گل کشیده و پلکانی را، در دیوار شمالی - جنوبی و در جهت عکس این دیوار، نشان می دهند و احمقانه مدعی می شوند که قوز زینتی و نوساز دیوار شمالی - جنوبی، همان قوز خاک برداری نشده ی دیوار شرقی - غربی است!!!

دو نیایشگاه بیرون آمده از زیر آوار در سمت شرق و جنوب مکعب، در حالی که دیوار سازی و آوار برداری محوطه کامل نیست و در دیوار شرقی- غربی، هنوز یک قوز بزرگ خاکی تسطیح نشده است. ابلهان مادر زادی که از بیان هر دروغ و جعل و مهملی برای فریب خود و دیگران ابایی ندارند، با وقاحت تمام می گویند شکستگی تزیینی و نوساز و کاه گل کشیده ی دیوار شمالی - جنوبی در عکس رنگی زیر، همان قوز خاکی دیوار شرقی - غربی در عکس سیاه و سفید بالا است!!!

در عکس سیاه و سفید بالا، بدنه ی دیوار سمت چپ و مقابل ضلع غربی سکو، چنان چه عکس به خوبی نمایش می دهد، هنوز کاملا تراش نخورده، سطح خام و ناهمواری دارد و در محوطه ی مقابل آن، نواری از آوار تخلیه نشده، خوابیده است. سراسر بدنه را شوره و رد آوار تازه برداشته شده پوشانده و آثار واضح در خاک ماندگی بر قسمت زیرین بنا پیداست و مهم تر از همه، وضع مصالح سکوهای نیایش است: آجرهای کهنه ای که به مرور قرون در زیر خاک فرسوده و ملات بندهای میان آن ها تخلیه شده است. ما با حمارانی مواجهیم که مدعی می شوند این سکوها نوسازند و موقتا با خشت و تیر آهن ساخته شده اند!!!! خشت و تیر آهن!!!!

عکس بالا و درست در همان مرحله، از ضلع غربی مکعب نقش رستم گرفته شده است. شکستگی سقف پا برجاست، هنوز محوطه را پاک سازی نکرده اند و سنگ های پله های کهن ورودی به تنها اتاق مکعب، در همه جا پراکنده است، چنان که سایه ی نیایشگاه سمت شرق در عکس دیده می شود. کهنگی و کثافت وزنگ زمان از سر و روی مکعب و حتی سکوها می بارد، اگر این سکوها را بعد از اکتشاف بنا و برای حفاظت کتیبه ها ساخته اند، چرا این همه پوسیده و زنگ زده است؟ آیا جای حاشا می ماند؟ این عکس را از مکعب دیگری در محل دیگری جز نقش رستم گرفته اند که تصادفا به همان عارضه ی شکستگی بام دچار است؟ آیا معلوم نیست که هنوز کار پاک سازی محوطه کامل نیست و این سکوهای نیایش تازه از خاک خارج شده اند؟ بی شک عقل سلیم در ادای پاسخ منطبق با حقیقتی که در این تصاویر منعکس است، در نخواهد ماند.

و این هم نمای دیگری از همان ضلع مکعب با همان سکوی نیایش غربی و همان شکستگی بام که در منبع دیگری، به تالیف یکی از پلید و عامی ترین چهره های اسلام ستیز و باستان ستای ایران، به نام علی سامی تایید شده، سامی به هنگام چاپ این عکس کم ترین توضیحی در رد صحت آن نگذارده و ننوشته است که این سکوهای نیایش مولود خیال عکاس بوده است! کتاب سامی دروغ نامه ی مفصلی درباره ی پاسارگاد است و این عکس از مکعب نقش رستم را برای مقایسه با بنای همسانی آورده است که در دشت چغندر کاری موسوم به پاسارگاد موجود است. می گویند سامی کتاب اش را در سال ۱۳۳۰ نوشته است، اما در فصول آن از مسائل سال ۱۳۳۸، ۱۳۴۵ و ۱۳۵۰ مطلب می خوانیم تا معلوم شود که حضرات در تدارک دروغ یکی از دیگری سبق می برند!!! آن چه در عکس های بالا قدمت آن را مسلم می کند، زنگ و شوره زدگی کامل سنگ های بدنه است که نشان می دهد تصاویری متعلق به مرحله ی ابتدایی خروج بنا از زیر آوار است.

و این هم نمای کهنه ای از منبع دیگری، نمایشگر ضلع غربی مکعب، با همان شکستگی سنگ بام، همان شوره زدگی بدنه و نیایشگاه هایی که در سقف آن ها، که به طور کامل از تتمه خاک و بقایای آوار تمیز نشده، علف روییده است!!! پله های ابتدایی و سر هم بندی شده ی آغاز کار، که در سمت شمال مکعب دیده می شود، زمان تهیه ی این عکس را که همزمان با خروج بنا از زیر آوار است، جار می زند و معلوم می کند که این سکوهای نیایش، که از دقت مهندسی کم نظیری در ساخت و از برابری و یکسانی حیرت آوری در ابعاد برخوردارند، نه نو ساخته هایی موقت، بل مانده هایی بیانگر وسواس های هنرمندانه معماران کهن است.

سامی نظیر عکس پیشین، و نه عینا همان را، که در کتاب پاسارگادش از سکوهای نیایش مکعب نقش رستم چاپ کرده بود، درصفحه ی ۳۲ جلد اول کتاب تمدن ساسانی هم آورده است که در عکس بالا می بینید: همان شکستگی سنگ سقف، همان ناتمامی آوار برداری کف و همان پراکندگی سنگ های پله ها در اطراف، که همزمانی ظهور این سکوها را با آوار برداری مسل می کند. تنها تفاوتی که در این عکس دیده می شود کاه گل کشی و هره چینی آجری بر بدنه ی دیوار سمت چپ محوطه است، که در مراحل پیش هنوز انجام نشده بود. چنان که تراش دیوار رو به رو هنوز کامل نیست و نوبت کاه گل کشی آن نرسیده است. بررسی این عکس صاحب اندیشگانی را که از تبلیغات باستان پرستان دچار ضربه ی مغزی نشده باشند، با سادگی تمام، به این باور می رساند که این سکوهای نیایش بدون هیچ فاصله ای، پس از خاک برداری اطراف مکعب نقش رستم، از زیر آوار خارج شده اند.

اصل این عکس در کتاب persians: masters of empire از انتشارات موسسه ی time life books آمده است. در زیر عکس توضیح داده اند که: در این عکس که در سال ۱۹۳۹ (۱۳۱۷) گرفته شده، کارگران ایرانی با نظارت اعضای موسسه ی شرقی دانشگاه شیکاگو به حفاری برجی ساخته شده از سنگ آهک مشغول اند . این عکس در عین حال در سایت دانشگاه شیکاگو و به آدرس http://oi.uchicago.edu/OI/MUS/PA/IRAN/PAAI/PAAI_Kabah.html ثبت است، دانشگاه شیکاگو در زیر این عکس نوشته است: برج نقش رستم در اواخر عملیات آوار برداری . در این جا شکستگی سنگ سقف کاملا واضح و خاک برداری محوطه رو به اتمام است. دیوارهای اطراف مکعب دیگر قوزی ندارند و آماده ی کاه گل کشی و قرنیز گذاری آجری بالای دیوارند. سکوهای ضلع غربی و جنوبی در پس اضلاع بنا پنهان اند، ولی بر سکوی سمت شرق، معلوم نیست برای تدارک چه حقه بازی مخصوص، برزنت کشیده اند! من پیش تر متوجه فرم برزنت روی سکو نبودم که کاملا تابع اضلاع سکو شده است و پس از باز سازی کامپیوتری و دقیق یکی از خوانندگان این وبلاگ پذیرفتم که در زیر برزنت هنوز سکوی شرقی برپاست و به گمانم هرکس دیگری نیز با درشت نمایی به این حقیقت خواهد رسید. پس در اواخر خاک برداری و قبل از تعمیر سنگ سقف، سکوها هنوز در جای خود بوده اند. در این عکس بقایایی از ابنیه تخریب شده ی ایلامی در محوطه ی جنوبی و شرقی و غربی مکعب، به صورت باروهای بلند، با وضوح آشکار است که ابلهانی در وبلاگ آذرگشنسب آن را جوی آب تشخیص داده اند!!!

و این هم عکس نهایی از مکعب نقش رستم و میخ آخر بر تابوت باستان ستایان. مدتی گذشته است، سنگ سقف تعمیر شده، سنگ های پراکنده ی پله های ورودی کهن به داخل اتاقک مکعب را جمع و جور کرده اند، کاه گل کشی و قرنیز گذاری آجری فراز دیوارهای هر چهار سمت حیاط مکعب تمام شده، سنگ های اضلاع بنا را شسته اند و ذره ای شوره بر دیواره ی غربی دیده نمی شود، اما سکوی نیایش سمت غرب و سایه ای از سکوی شرقی آن هنوز دیده می شود، تا مانند میخ و خاری در چشم و هر سوراخ مستعد و مناسب باستان پرستان فرو رود که به جنگ با حقایق تاریخ ایران کهن برخاسته اند، در برابر نواله ای مناسب چهار پایان، به مردم خود خیانت می کنند و می کوشند تا همچنان فاجعه ی پوریم یهودیان پنهان بماند.

حاصل ارائه ی این مباحث و اسناد و تصاویر همین است که هشدار دهم عکس های بالا و هر عکس و مطلب دیگری که بخواهد به نحوی، خروج سه سکوی نیایش از زیر آوار سه ضلع از مکعب نقش رستم را منکر شود، همانند جشن هایی که می گویند در تخت جمشید مخروبه و نیمه تمام می گرفته اند و نظیر آتش سوزی غیر ممکنی که به اسکندر نسبت می دهند، جعل مطلق و دروغ واضح است، چنان چه هر کلام و برگ و سند دیگری که این حرام زادگان به صورت و عنوان ایران شناس و باستان پژوه درآمده، به ذهن فرزندان این آب و خاک تزریق کرده اند، هیچ جز کوششی برای پنهان کردن عواقب و آثار فاجعه ی هستی سوز و پلید پوریم در منطقه ی ما نیست که سوی دوم آن متوجه منحرف کردن ذهن ایرانیان به ستیز احمقانه با عرب و دشمنی نیمه پنهان با اسلام است. خواننده با مقایسه ی این عکس ها با تصاویری که از سابقه ی سکوهای نیایش آوردم، به نیکی در می یابد که در پس هیاهوهای فرهنگ ستایی غرب، تا چه حد حقه بازی و جعل و عوام فریبی خفته و نهفته است!

وبلاگ آذرگشنسب این تصاویر گران بها را که چشم کسی ندیده و عرضه ی عمومی نشده بود و گویا از آرشیو میراث فرهنگی کشور برداشته اند، منتشر کرده است. این مطلب می رساند که سازمان میراث فرهنگی دست در دست باستان پرستان دارد، اما مطلوب من آن است که توجه دهم این عکس ها برابر شرح رسمی آن، نمایش تخریب سکوهاست، که به نشانه ی قرنیزهای کامل دیوارها معلوم است در آخرین مرحله ی کار آزاد سازی مکعب از احاطه ی آوار انجام شده است. میراث فرهنگی ایران اگر ریگی به کفش ندارد و مامور نیست تا آبروی کلاشان باستان پرست و ماموران کنیسه و کلیسا را بپاید، با توجه به درخواست جویندگان حقیقت، تاریخ این گزارش را اعلام کند، که همان تاریخ حک کتیبه های به اصطلاح ساسانی بر اضلاع مکعب نقش رستم به وسیله ی شیادان لانه گزیده در به اصطلاح دانشگاه شیکاگو است. (ادامه دارد)

+ نوشته شده توسط ناصر پورپیرار در شنبه نهم اردیبهشت 1385 و ساعت 14:15