جمعه 6 بهمن1385 ساعت: 23:2

توسط:ناصر پورپیرار

آقای بیوک. از زمان عرضه ی این نظریات نو، تجزیه در لایه ی اندیشمند اجتماعی آغاز شده است. گروهی که به نان و نام خود دو دستی و لجوجانه و لجن آلود چسبیده اند، گاه گاهی همانند آن یارو که در اطلاعات نوشته بود، به زمان نزع نفسی می زنند. در مقابل نخبه اندیشان و حقیقت خواهانی قرار دارند که زیانی از بیان حقیقت نمی برند، مترصد دریافت آن اند و اینک باور های نو را همه جا همراه خود می کشانند. و سوم آن گروه های اجتماعی که سوداهای حزبی و گروهی قدرت طلبانه دارند، با دروغ و راست هر دو مصالحه می کنند و بر هر چیز و هر کس و هر حرفی که بتوانند کرسی بالا نشینی خویش بگیرند، سوار می شوند، ترک و فارس هم ندارند. ابزار این ها احساسات عوام است و از حقیقت ناب و روشنگر می گریزند. یکی از این ها را می شناسم که اتفاقا در سایت تریبون پرچم دفاع از مردم آذربایجان را برداشته است. مطالب تازه برای آن ها تا زمانی کشش داشت که ابزار بابک را کند نکرده بودم، از آن پس گویا حقیقت بدون بابک برای آنان بی معناست. در چنین فضایی باید فقط منتظر بود تا بلوغ بیش تری حاصل شود، که خواهد شد.

شنبه 7 بهمن1385 ساعت: 21:55

توسط:ناصر پورپیرار

آقای حنیف. در صورت اصرار بر این مطلب که آن مقبره ی کاشان مزار کشنده ی عمر است، با توجه به معماری و گنبد مخصوص مزارات یهودی، که کپی بنای دانیال در شوش است، و نیز با توجه به اشتهار کاشان به عنوان مرکز تجمعی برای یهودیان ایران، این ظن پیش می آید که خلاف داده های موجود، عمر را نه ابولولو’ ایرانی، بل یک آنوسی یهود کشته است که با تظاهر به اسلام خود را در صف مسلمین جا زده و به خلیفه نزدیک کرده است. تمام این مطالب هنوز با توسل به قرینه های موجود است. از خدا عمر و فرصت بخواهید تا نور حقیقت ناب بر همگان تابیده شود. زیرا که با سخنان آقای تسخیری امید می رود که خداوند اراده کرده تا شکاف و شقاق میان مسلمین ترمیم و وحدت میان مسلمین برقرار شود.

دوشنبه 9 بهمن1385 ساعت: 22:48

توسط:ناصر پورپیرار

بخشی از یک پیام 60 سطری را که فرستنده ی آن دستور نصب نداده بود، برای سو’ استفاده ی کسانی که در برابر یادداشت های اخیر این وبلاگ ناتوان و درمانده شده و بنیان توطئه ی چند قرنه ی اربابانشان را بر فنا دیده اند و از همان مراکز یهودی دستورات جدید برای توسل به رجاله گری تازه گرفته اند، با عذر خواهی از فرستنده ی آن، نصب می کنم. شاید از این پیام هرکس به قدر استعدادش بهره برد، در تسلیم به حق و عقل و یا ساختن ابزار تهدید از آن! حرص و جوشی که سخت مرا می خنداند. "... اصلا فکرش را هم نمي کردم روزي به اين جا برسم! با عرض شرم به ياد اولين روزي که به دفترتان آمده ام ، مي افتم . قبلش تلفن زده بودم و کمي صحبت کرده بودم . با خودم مي گفتم مي روم اين سني را به تشيع وارد مي کنم و کلي بهشت و حوري نصيبم مي شود ! آخر تازه کتاب هاي هخامنشي و اشکاني و پلي بر گذشته را تمام کرده بودم . آن هم وسط امتحانات ترم ! احساس مي کردم چرا در نظام حقه شيعه ايران ، چنين حرف هايي زده شود ؟! چطور مجوز داده اند ؟!!! چايي را هم نمي خواستم بخورم ! اکراه داشتم ! مي گفتم اين سني است ! چايي اش را نمي شود خورد ! با عرض شرمندگي ، بايد بگويم خيلي اشتباه کردم و ببخشيد ، رفتم دهانم را آب کشيدم . واقعا معذرت مي خواهم . اما حکايت صيد در پي صياد شد !!! خلاصه خراب شدم ، بد جور ! اصلا فکرش را هم نمي کردم روزي به اين جا برسم !!! بايد بگويم خيلي اشتباه کردم و ببخشيد ، رفتم دهانم را آب کشيدم . واقعا معذرت مي خواهم . خلاصه خراب شدم بد جور، حالا منم و گاهی المنجد کهنه و قدیمی پدرم ! دیگر اول و آخر اندیشه ام شده قرآن . و چقدر هم راحت شده ام..." حالا هر کسی هر زوری که می خواهد بزند. من از چنین اعترافاتی برای بازگشت به قرآن و دوری از حدیث حتی از میان سنیان ده ها و ده ها شنیده ام و اگر مایه ی این کار حتی در یک مورد نوشته های من بوده است، خداوند را شکر که بی حاصل نمی میرم. آقای مسعود. چندین بار در باب آیات در این وبلاگ مباحثی گذشته است. با این همه در اولین فرصت باز هم در باب آن چیزی خواهم نوشت.

سه شنبه 10 بهمن1385 ساعت: 8:48

توسط:ناصر پورپیرار

آقای م. ستاره. لطمات جبران ناپذیری که یهودیان بر پیکر سالم اندیشی این مردم زده اند، چنان طیف گسترده ای دارد که کنترل عوارض آن ناممکن می نماید. نگاهی به ذهن افلیج روشن فکران ما بیاندازید که در تمام هستی فرهنگی خود، چشم به دور دست کورش نشان، به دیوان های بی صاحب مناسب گرفتن فال و حد اکثر به نشخوار ادبیات سوسیالیستی و نصب سبیل استالینی بر پشت لب خویش بسنده کرده اند. از تمام آن ها و در دوران اخیر، که سرو کله شان نمودار شده در طیف های زمانی گوناگون، جز سرودن مرثیه و غزل و دو و چهار و پنج بیتی کاری ندیده ایم، بود و نبودشان یکی بوده ودر موارد متعدد نبودشان نعمتی بوده، که فراهم نیامده است. در این سوی صحنه نیز همین نوحه سرایان را می بینیم که باز هم به نسبت صف بندی روشن فکری بی حاصل و کت بسته به اختیار دانشگاه های کنیسه و کلیسایی، در 150 سال اخیر گاه گاهی حرفی برای زدن داشته و اثری بر روند بی حال امور گذارده اند. ما ملتی نو پدید با عمری 400 ساله ایم که از آغاز حضور جدید تولیدی و تمدنی خویش، پس از رخ داد پلید پوریم، در مسیر طوفانی از تلقینات مختلف نشسته ایم که قصد منحرف کردن ذهن ما از آن نسل کشی عظیم را داشته است و عجیب نبینید که این طوفان خیال خالی این مردم را با هر خس و خاشاکی پر کرده باشد. فقط به ماجرای شاه نامه و دیوان حافظ نگاه کنید: صد ها قصه ی بچگانه در باب این دو ابوالهول در ذهن مفلوک روشن فکری ما جا داده اند و نیم عمر نیم بیش تر آن ها صرف بازگویی هزار باره ی این قصص به مردمی شده که جز تحمل زحمت برای آماده سازی بساط و گذران همین ها کاری نداشته اند. اگر علی رغم چنین صحنه ی رسوا و مایوس کننده ای، اینک خود را در پایه ی شک می بینید و سئوالاتی دارید، خدا را شکر کنید زیرا به طور دسته جمعی از آمر و فرمان بردار بنا را بر این گذارده بودند که مرددی را در صحنه نپذیرند و تحمل نکنند! مگر شاهد رجاله بازی های امروز شان در برابر حرف حساب نیستید؟ جنگ بر سر استقرار حقیقت و رد و نفی دروغ سرانجام درگرفته و بدانید در چنین اموری نان و حلوا خیر نمی کنند. تا مدت ها ستیزه و ستیزه و ستیزه است و احتمال شکست و هدم کامل، که در راه حقیقت عاقبت خوشی است. اما بدانید بنا بر آن مثل، سرانجام زمانه قهقهه ی خود را به سمت ریش هایی که به دروغ جنبیده اند سر خواهد داد و آن ها را به خارش خواهد انداخت.

سه شنبه 10 بهمن1385 ساعت: 11:25

توسط:ناصر پورپیرار

آقای علی. تعداد اندکی از این مقالات به صورت مجموعه کپی شده بود. انتشارات نیل از این کپی ها ندارد و نمی فروشد باید به دفتر من رجوع کنید. آقای ایزدی. اقبال لاهوری هم فرقی با دیگران ندارد. این فارسی گویان و فارسیان هند همه از زیر عبای لندن و اورشلیم بیرون خزیده اند. اگر فرصت شد در باب او بیش تر خواهم نوشت. آقای بختیار. لااقل با دقت لازم و از اقوال معتبر باخبرم که پایه های ایران شناسی سنتی را زلزله ی این نوشته ها فرو ریخته است. آن ها هر نوع شگردی را برای حفظ ساخت و سازخویش به کار زده اند و بی نتیجه. احتمالا حتی اگر مرکز ایران شناسی بین المللی هم بیانیه ی عذر خواهی و توبه صادر کند کسانی در ایران و به خصوص در دستگاه های رسمی، دست از امام زاده کورش و داریوش و خرابه های نیمه ساز و یا اخیرا جور چینی شده ای چون تخت جمشید و پاسارگاد بر نخواهند داشت. دنبال صاحب نظری که از عهده ی نقد نوشته ها و یا کتاب های من برآید نباشید، زیرا چنین کسی را هنوز مادر نزاده و در اطلاعات جهانی در این حوزه مطلبی که بتواند داده های تاریخی مرا سست کند وجود ندارد. تردید نکنید که آن ها چاره ای به جز توسل به هیاهو و فحاشی و بهتان تراشی ندارند.

جمعه 13 بهمن1385 ساعت: 9:4

توسط:ناصر پورپیرار

خانم ریکین. از این که گاه گاهی احوال مرا می پرسید ممنونم، یافتن دوستانی در این کارزار واویلایی که یهودیان علیه این وبلاگ و نویسنده اش به راه انداخته اند، غنیمت است. امیدوارم راه زنان عقب مانده ی خنجر به دندان غربی که به خانه های مسلمین ریخته اند به کشتی های با پرچم دزدان دریایی شان باز گردند و فرصت دیدار و دوستی در منطقه فراهم شود. آقای شهاب. تاریخ نویسی مورخین در سده ی اخیر نوعی دست مزد بگیری از یهود بوده است ویل دورانت و توین بی و این و آن هم ندارد. نشان ساده اش این که حضرات گویی نام پوریم هم به گوش شان نخورده است و حادثه ی تاریخی به آن نام را نمی شناخته اند! موفق باشید. آقای حزباوی و آقای بختیار. ممنون.

شنبه 14 بهمن1385 ساعت: 3:8

توسط:ناصر پورپیرار

آقای ایزدی. مسئولیت حفظ امنیت نقاط و سرزمین های اشغال شده در قوانین جنگ با قوای اشغال کننده است و از نظر بین المللی، چنان که از زبان مردم عراق نیز به دفعات شنیده ایم، قاتل مردمی که در بمب گذاری ها می میرند، دولت آمریکا است. جنگ ها بسته به شرایط و توازن قوا، روش ها و منطق های خود را دارند. اگر همین امروز سربازان مهاجم و بیگانه از عراق بیرون روند، دیگر کسی به این صورت کشته نمی شود. شیوه ی جنگی کنونی پارتیزان های عراق، اعم از شیعه و سنی، که متاسفانه مردم معمول را می بلعد، بیش تر اثبات ناتوانی متجاوزین در حفظ امنیت عراق است و بدانید که مسئولیت خون کسانی که در عراق طی نزاع های فرقوی نیز کشته می شوند با دولت آمریکاست که قادر به برقراری امنیت در عراق نیست. آن نامی را که ما "شمعون" تلفظ می کنیم، در عبری "سامسون" و یا "شامشون" تلفظ می شود. حرف گاف انتهایی پسوند تعلق در زبان های خاور دور است. همین مطلب با همین توضیح برای "داوو" نیز صادق است. سامسون یک پهلوان رستم گونه ی یهودی است که داستان قدرت وابسته به زلفان او و زیبایی معشوقه اش دلیله، در ادبیات مذهبی یهود مشهور است. اگر یک کره ای و یا یهود در اطراف خود پیدا کردید برای تان توضیح بیش تر می دهد، که گمان نمی کنم نیازی به آن باشد.

شنبه 14 بهمن1385 ساعت: 5:55

توسط:ناصر پورپیرار

آقای سهند. تاریخ به دلواپسی ها کاری ندارد و بر اساس احساسات تصمیم نمی گیرد. چرا به اتوبان های آمریکا می روید، که جای خطرناکی است، ظرف سی سال از 1916 تا 1945 در ماجرای دو جنگ بزرگ، یکصد میلیون از مردم متمدن اروپا کشته شدند و تمام زیر بنای اقتصادی ده کشور پیشرفته ی آن روز نابود شد، اما رشد بعدی تکنولوژی و قانون مداری و طرز صحیح تفسیم درآمد حاصل از غارت دیگران را هم همان دو جنگ به اروپاییان یاد داد. آموختند که سرمایه های شان را یک کاسه کنند و جهان را به اشتراک و هرکس به قدر سهم اقتصادی و تکنولوژیک خود بچاپند. من 25 سال پیش مقاله ی مفصلی با نام "اولترا امپریالیسم" نوشته ام که به آسانی بیان می کند سرمایه داری در چه مرحله ای است و ما با چه جانورانی طرفیم. آن را بیابید و بخوانید. امروز جهان سرمایه داری ادامه ی حیات خود را مدیون آموزه های آن دو جنگ می داند، ضایعات اش را پرداخت بهای نظم بین المللی کنونی می گوید و کسی بر سر جنگلی از قبور کشته شدگان آن جنگ ها ضجه نمی زند.

شنبه 14 بهمن1385 ساعت: 21:23

توسط:ناصر پورپیرار

آقای وجیه زاده. آن مقاله در کتاب چند بگو مگو و نیز در سه شماره پیاپی مجله ی ایران فردا چاپ شد. اگر فرصت مختصری فراهم شود پس از 25 سال ویرایش و در این وبلاگ گرچه بسیار مفصل است، نصب می کنم. آقای حکیمی. بهتان زدن به قرآن برای این آقایان مثل آب خوردن شده است چنان که آقای خرم شاهی فرموده اند در قرآن سه بار صریحا نام امام حسین آمده است! آقای Talay Tuktay. ممنونم. از جای دیگری رسید و نصب کردم. آقای شهاب. دروغ تاریخی سنگ راه پیشرفت ملت صاحب آن دروغ است. سرسخت ترین هلنیست ها هنوز به صورت روستائیان قرون وسطایی در جزایر مدیترانه متوقف اند. چنان که نزد ایرانیان شاه نامه در زمره ی مخلفات منقل شده است. آقای یاشار. احتمالا اسلام و شمشیر 40 به بعد در نقد تفسیر سورآبادی است ضمن این که تمام آن مقاله ی مفصل در شماره ی 40 فصل نامه ی "کتاب نقد" هم چاپ شده است. آقای سهند. ورود سر زده ی موشه داوید، جزیی از یک موذیگری است که قصد کشاندن این مباحث تاریخی به امورات مذهبی را دارد و البته باز هم ناکامی خواهند کشید. اما در عین حال مطلبی نیز غیر قابل کتمان است. برداشت های دقیقی که موشه داوید از نوشته های من ارائه می دهد، حاصل کار و برداشت های جمعی است و نه فردی.

دوشنبه 16 بهمن1385 ساعت: 22:45

توسط:ناصر پورپیرار.

دوستان احرار. هنوز امیدوارم که انتشار ادامه ی ساسانیان به صورت کتاب میسر باشد. چنان که یقین دارم مباحث جدید درباره ی ایران پس از اسلام، از نظر حاکمان جدید وزارت ارشاد هرگز مجوز نخواهد گرفت. خیلی فورمالیست نباشید و حوصله تان را با گرفتاری ها و سنگینی کار من منطبق کنید که برای حفظ آبروی کسانی هنوز اعلام نکرده ام که هر یک از یادداشت های ایران شناسی بدون دروغ و یا اسلام و شمشیر، از مجموعه کارکرد فرهنگی روشنفکری مبهوت ما در صد سال گذشته، در این حوزه ها، با ارزش تر بوده است. مسلما به شرط عمر به تمام این مباحث خواهم رسید که برخی از آن ها حالا دیگر بسیار فرعی شده است.

سه شنبه 17 بهمن1385 ساعت: 6:54

توسط:ناصر پورپیرار

آقا و یا خانم اسراییل از درون. اصلی ترین سبب افول فلسطین اشغالی، در سقوط وابستگی نفرات ارتش اسراییل، از سرباز تا ژنرال، به رسالتی است که کنیسه برای قوم بنی اسرائیل تعریف کرده است. آدم امروز سنت گریز و خرد گرا است و چند سالی است تمرد از دستورات و تلقینات خاخام ها در ارتش اسراییل روز افزون می شود. در سه سال گذشته بارها خلبانان اسراییلی از بمباران مناطق غیر نظامی سرپیچی کرده اند. عامل این بیداری خود کنیسه است. امروز دیگر شعار "بکش و در جای او بنشین" برای افسران جوان اسراییل قداست و جذابیت ندارد و حتی نفرت انگیز است. باید به انسان امیدوار بود که راه خود را از غارها به ستاره ها گشوده است. حنای تلمودیست ها در میان مردم اسراییل بی رنگ تر و بی رنگ تر می شود. آقای وجیه زاده. از الطاف مکرر شما ممنونم. آقای حمیدیان. از آن جا که شاه نامه را پس از صفویه نوشته اند، پس آن چه درون این کتاب شعر است، نظر ناشناس جاعلی است که تاثیری بر چیزی نخواهد گذارد. ضمن این که نظر فردوسی فرضی هم تعیین کننده ی چیزی نیست.

دوشنبه 23 بهمن1385 ساعت: 7:21

توسط:ناصر پورپیرار

آقای سهند. با خبرم که تمام مسئولین کنونی ایران شناسی در غرب به جست و جوی راه حلی برای رفع و رجوع افتضاح پیش آمده اند و با قبول ضمنی تزهای جدید، اعلام عمومی آن را به زمانی موکول کرده اند که بتوانند شخص و مرجع و سازمانی را به عنوان مقصرین پیشین، به خصوص در موضوع تخریب ابنیه ی ایلامی تخت جمشید و حکاکی جاعلانه ی کتیبه های ساسانی، دراز کنند. این کار دشواری است که هنوز به نتیجه نرسیده زیرا اعتبار کهن ترین دانشگاه های غرب در گرو آن است. ضمنا بگویم در موضوع تاریخ ایران هنوز مطالب بس شگفتی آور نگفته ای مانده است که به خواست خدا به تدریج عرضه خواهد شد. به چند یادداشت بعد توجه بیش تری نیاز دارد که درست مانند حفر گوری برای تاریخ نویسی و تاریخ نویسان موجود در باب مسائل پس از اسلام در ایران است و بالاخره اضافه کنم که یافتن پیش نیازهای لازم برای تحول زیر بنایی در صفویه ناممکن است. اشاره ای که تکلیف بسیاری از امور را در هستی و هویت کنونی ایرانیان معلوم می کند و تفصیل آن را به خواست خداوند خواهم آورد. ضمن این که بدانید در راس و بدنه ی روشن فکری موجود و در هیچ رده ای از صاحب نظران اجتماعی دارنده ی دقت دریافت کامل این مباحث کلان وجود ندارد.

دوشنبه 30 بهمن1385 ساعت: 15:21

توسط:ناصر پورپیرار

دوستان احرار. سی دی شما رسید، از زحمتی که بر شما تحمیل شد، بسیار خجلت زده ام و از مطالبی که ارسال کرده بودید، در مواردی سود بردم، ولی باز هم تقاضای قبلی ام را عینا تکرار می کنم: "اما غرض از یادداشت این که دعوت کنم تا با علاقه و آگاهی و نیرو و شناسایی و صلاحیتی که دارید و با جست و جو و پرس و جوی دقیق در حوزه ی شیراز تفحصی کنید که آیا هیچ مانده ی معماری و غیر آن، که از اقامت و استقرار سلطان و حاکم و نایب السلطنه و فرماندار و صاحب منصب و مال داری در شهر شما حکایت کند، به جای مانده است؟ و آیا در شیراز پیش از کریم خان و یا حد اکثر صفویه هم بازار و بارانداز و حمام و آب انباری به جای مانده است؟ برای اشراف نسبت به قضیه، کتاب ها و ادعاهای مکتوب را فراموش کنید". من منابع مورد رجوع شما را قبلا و به دفعات دیده بودم منابع تازه ای هم که آخرین آن ها قریب چند ماه پیش به نام "دانش نامه ی آثار تاریخی فارس" منتشر شده دیده ام و چون روح اصلی در تمام این بررسی های مکتوب، تبلیغات فارس پرستی است، توصیه داشتم که از مراجعه به کتب پرهیز کنید. غرض من، چنان که صریحا ذکر بود، بیش تر یافتن بقایای مذکور نشده از بقایای معماری بود که "از اقامت و استقرار سلطان و حاکم و نایب السلطنه و فرماندار و صاحب منصب و مال داری در شهر شما، حکایت کند". منظور من این است که آیا خانه ی حاکمی در شیراز یافت می شود که قدیم تر از آثار کریم خان و دارای ملحقات و مقدمان اقامت ساطان باشد؟ و یا همچنان که از به نام کریم خان بازار و حمام و ارگی در شیراز ثبت است، از حاکمان پیش از کریم خان نیز در شیراز نظیر چنان آثاری به جای مانده است؟ بار دیگر از توجه شما ممنونم و پاسخ سئوال های تان را ان شا’ الله و به زودی نصب خواهم کرد.

جمعه 4 اسفند1385 ساعت: 18:28	توسط:ناصر پورپیرار
آقای سوهان روح آریایی. چنین مطالبی برای باز کردن چشم های متعصبین خشک مغز شاید که مفید باشد. و من خلاف پیش بینی شما گمان می کنم که زبان اهل جهنم فقط عبری است. آقای منصف. کمی دیگر صبر کنید در این باب به مطالب جالبی خواهیم رسید.